PANITIKAN NG VISAYAS LENGWAHE/WIKA

Ang mga wikang Bisaya, ayon sa larangan ng dalubwikaan, ay kasapi ng pamilyang Gitnang Pilipino ng mga wika kung saan kabilang din ang Tagalog at Bikol. Karamihan sa mga wikang Bisaya ay ay sinasalita sa Kabisayaan ngunit sinasalita rin sila sa Bikol (partikular sa Sorsogon at Masbate), sa mga pulo sa timog ng Luzon tulad ng mga iyong mga bumubuo ng Romblon, sa hilaga at kanlurang mga bahagi ng Mindanao, at sa lalawigan ng Sulu sa timog-kanluran ng Mindanao. Ilan ding mga residente ng Kalakhang Maynila ang nagsasalita ng Bisaya, at ang karamihan ay nakakaunawa sa iba’t ibang digri dulot ng pamamayani rito ng mga Bisaya.

TULA, EPIKO AT KWENTO

NG MGA BISAYA

HALIMBAWA NG TULA:

"Sa kamingaw sa kagabion""Pagkumot nimo sa lalum kong gugma""Ang hilas nimong dagway"

HALIMBAWA NG EPIKO:

"Labaw Donggon"HINILAWOD""Maragtas"

HALIMBAWA NG KWENTO:

" Ang Kataksilan ni Sinogo"

 

Paano lumaganap ang panitikan ng Bisaya?

Lumaganap ang panitikang bisaya sa pamamagitan ng palikha ng mga tula, epiko at kwento na may kaugnayan sa kanilang kultura, pamumuhay at lugar.

Sino ang kininalang Ama ng Panitikan Bisayan?

Si Eriberto Gumban ay binigyan ng karangalang maging Ama ng Panitikang Bisaya. Tubong Iloilo, nakasulat siya ng maraming moro-moro at komedya sa wikang Bisaya. Ang kanyang mga moro-morong nasulat ay Ang Mutya Nga Matin-ao (Ang Makinang na Alahas) Ang Yawa Nga Bulawan (Ang Dimonyong Ginto) at Ang Salamin San Pamatan-on (Ang Salamin ng Kabataan). Ang kanyang mga komedya ay Carmelina, Felipro at Clodones.